বিশ্বজুৰি অস্তিত্বৰ সংকটত খিলঞ্জীয়া

● বিশ্বজুৰি অস্তিত্বৰ সংকটত খিলঞ্জীয়া
● বিশ্বজুৰি ৩৭০ মিলিয়ন খিলঞ্জীয়া লোকৰ ভূমি আৰু পৰিচয়ৰ বাবে সংগ্ৰাম
● খিলঞ্জীয়া অধিকাৰ সুৰক্ষাৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ বিশ্বব্যাপী আহ্বান
● অসমত ৩৪,২৮৩,০০০ জনসংখ্যাৰ ভিতৰত আছে ৪৬৪ টা খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠী

সমগ্ৰ বিশ্বতে আৰ্কটিকৰ বৰফৰ বিস্তৃতিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি দক্ষিণ প্ৰশান্ত মহাসাগৰীয় অঞ্চললৈকে বিশ্বৰ ৩৭ কোটি খিলঞ্জীয়াই প্ৰাচীন পৰম্পৰা, অতুলনীয় সাংস্কৃতিক বৈচিত্ৰ্য আৰু আধুনিক পৰিৱেশ চেতনাৰ পূৰ্বৰ বহনক্ষম পদ্ধতিৰ ৰক্ষক। ৭০খন দেশত বিয়পি পৰা এই সম্প্ৰদায়সমূহে আধুনিক সমাজে প্ৰায়ে উপেক্ষা কৰা ইতিহাসৰ সৈতে এক সংযোগক মূৰ্ত কৰি তুলিছে। তথাপিও তেওঁলোকৰ অনন্য পৰিচয় আৰু জীৱন-ধাৰণৰ পদ্ধতি সময়ে সময়ে ভাবুকিৰ সন্মুখীন হৈ আহিছে।

খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠী হৈছে সেইসকলৰ বংশধৰ যিসকলে বিভিন্ন জাতিগত আৰু সাংস্কৃতিক উৎপত্তিৰ বসতিপ্ৰধান লোক অহাৰ বহু আগতেই অঞ্চলসমূহত বাস কৰিছিল। এই নতুনকৈ অহা লোকসকলে প্ৰায়ে খিলঞ্জীয়া লোকসকলৰ ওপৰত বিজয়, ঔপনিবেশিকতাবাদ বা বসতিৰ জৰিয়তে নিজৰ আধিপত্য জাপি দিছি খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠীসমূহক প্ৰান্তীয়তালৈ নমাই আনিছিল।

এক অৰ্থত “খিলঞ্জীয়া”ৰ সংজ্ঞা সংজ্ঞায়িত কৰাটো জটিল প্ৰক্ৰিয়া। ইয়াক লৈ বিশ্বব্যাপী শাসনৰ কাঠামোৰ ভিতৰত কোনো সাৰ্বজনীন সংজ্ঞা নাই। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মত অনুসৰি “খিলঞ্জীয়া সম্প্ৰদায়, জনগোষ্ঠী আৰু জাতিসমূহ হ’ল সেইবোৰ যিবোৰে নিজৰ ভূখণ্ডত বিকশিত হোৱা প্ৰাক-আক্ৰমণ আৰু প্ৰাক-ঔপনিৱেশিক সমাজৰ সৈতে ঐতিহাসিক ধাৰাবাহিকতা থকাৰ বাবে, সেই ভূখণ্ডত বৰ্তমান প্ৰচলিত সমাজৰ অন্যান্য খণ্ড বা ইয়াৰ কিছু অংশৰ পৰা নিজকে পৃথক বুলি গণ্য কৰে।”

এটা সৰ্বগ্ৰহণযোগ্য সঠিক সংজ্ঞাৰ অভাৱে জীয়াই থকা আৰু প্ৰতিৰোধৰ ইতিহাসে গঢ় দিয়া খিলঞ্জীয়া পৰিচয়ৰ তৰল আৰু গতিশীল প্ৰকৃতিক প্ৰতিফলিত কৰে যদিও এতিয়া বহু খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠীয়ে আত্মপৰিচয়ৰ স্বীকৃতিৰ সৈতে যুঁজিবলগীয়া হৈছে।

আধুনিক প্ৰত্যাহ্বানৰ মাজত সাংস্কৃতিক অস্তিত্বৰ মাজতো খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠী সাংস্কৃতিক আৰু পৰিৱেশ জ্ঞানৰ ভাণ্ডাৰ আৰু তেওঁলোকৰ পৰম্পৰাসমূহ প্ৰকৃতিৰ সৈতে মানৱতাৰ সহাৱস্থানৰ কৰি বহনক্ষম জীৱন-যাপন কৰি আছে।
তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ভূমিৰ সৈতে তেওঁলোকৰ সংযোগ কেৱল শাৰীৰিকেই নহয়, আধ্যাত্মিকো…যি হৈছে তেওঁলোকৰ সামূহিক পৰিচয়ৰ আধাৰ। কিন্তু এই সম্প্ৰদায়সমূহে প্ৰায়ে ব্যৱস্থাগত প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হয়। ইয়াৰ ভিতৰত ৰাজনৈতিক বৰ্জন, অৰ্থনৈতিক প্ৰান্তীয়কৰণ, স্বাস্থ্যসেৱা আৰু শিক্ষাৰ সুবিধাৰ অভাৱ অন্তৰ্ভুক্ত। আধুনিকীকৰণ আৰু নগৰায়নে তেওঁলোকৰ ভাষা, পৰম্পৰা আৰু পূৰ্বপুৰুষৰ ভূমিৰ সৈতে সংযোগ আৰু অধিক বিপন্ন কৰি তুলিছে।

ভাৰতৰ উত্তৰ-পূবৰ ৰাজ্যসমূহ বিশ্বব্যাপী খিলঞ্জীয়া বৈচিত্ৰ্যৰ এক অণুবিশ্ব, য’ত অনন্য ভাষা আৰু পৰম্পৰাৰ শ শ জনগোষ্ঠীৰ আছে। অসমত ৩৪,২৮৩,০০০ জনসংখ্যাৰ ভিতৰত ৪৬৪ টা খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠী আছে, ঠিক একেদৰে অৰুণাচল প্ৰদেশৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ ১,৪৯৮,০০০ ভিতৰত ২৪৪ টা, মণিপুৰৰ ৩,৩১৫,০০০ জনসংখ্যাৰ ভিতৰত ১৯৯ টা, মেঘালয়ৰ ৩,৩০৯,০০০ জনসংখ্যাৰ ভিতৰত ২০৮ টা, মিজোৰামৰ ১,২৭৬,০০০ লোকৰ মাজত ১৩০ টা, নাগালেণ্ডৰ ২,২০১,০০০ জনসংখ্যাৰ ভিতৰত ১৬৯ টা, ত্ৰিপুৰাৰ ৪,১৭২,০০০ জনসংখ্যাৰ ভিতৰত ২৭০ টা খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠী আছে।
সাম্প্ৰতিককালত দ্ৰুত নগৰায়ন আৰু ভাৰতৰ ব্যাপক আৰ্থ-ৰাজনৈতিক দৃশ্যপটৰ সৈতে একত্ৰীকৰণে পৰম্পৰাগত পদ্ধতিসমূহত প্ৰভাৱ পেলোৱাৰ বাবে খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠীসমূহে এতিয়া দোদুল্যমান অৱস্থাৰে আধুনিক জীৱনৰ দাবীৰ সৈতে খাপ খুৱাই নিজৰ ঐতিহ্য সংৰক্ষণৰ বাবে চেষ্টা অব্যাহত ৰাখিছে।

এই খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠীৰ দুৰ্দশা কেৱল আঞ্চলিক বিষয় নহয় বৰঞ্চ এক বিশ্বব্যাপী প্ৰত্যাহ্বান যিটোত তৎকালীনভাৱে মনোযোগ দিয়াটো অতি প্ৰয়োজন। জৈৱ বৈচিত্ৰ্যৰে সমৃদ্ধ তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ভূমি বিশ্ব পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ বাবে অতি প্ৰয়োজনীয়। তথাপিও এই ভূখণ্ডসমূহ প্ৰায়ে বাণিজ্যিক লাভৰ বাবে শোষণ কৰা হয়।

খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠী অতীতৰ ধ্বংসাৱশেষ নহয় বৰঞ্চ বহনক্ষম ভৱিষ্যতৰ স্থপতিহে। প্ৰতিকূলতাৰ সন্মুখীন হৈ এই ঐতিহ্যৰ ৰক্ষকসকলে আমাক মানৱতাৰ ইতিহাস আৰু আমাৰ সামূহিক ভৱিষ্যত সুৰক্ষিত কৰাৰ চিৰস্থায়ী প্ৰয়োজনীয়তাৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে।